Το μέλλον του Ατρομήτου

Χτες βράδυ, βρέθηκα στην πολυπληθή πρώτη προπόνηση της βδομάδας, με μία διάθεση να ξεμουδιάσω κατά το δυνατόν και εγώ λίγο τα σκονισμένα (όχι σκουριασμένα) μου κόκαλα.

Πήρα βέβαια και τη φωτογραφική μηχανή και ότι προκύψει. Εκείνο που προέκυψε  είναι μία από τις φωτό που τράβηξα και βλέπετε εδώ.

Τέσσερα νέα παιδιά, τρεις εκ των οποίων έχω τη χαρά να γνωρίζω από τις σχολικές τάξεις, που αποτελούν το «μέλλον» της ομάδας. Αργοπορημένος ήρθε ο Βέκιος για αυτό δεν μπήκε για να συμπληρώσει αυτό το όμορφο και ελπιδοφόρο κάδρο.

Έβαλα σε εισαγωγικά αν προσέξατε την λέξη μέλλον. Τα εισαγωγικά ερμηνεύονται διότι μετά την φωτογραφία κοίταξα του υπόλοιπους παίκτες της ομάδας, διαπιστώνοντας πως δεν υπήρχαν άλλα παιδιά.

Το οποίο σημαίνει πως το «μέλλον» της ομάδας, σύμφωνα με το πώς κινιόταν στο παρελθόν όσον αφορά την γηγενή ανανέωση της ομάδας, αργοσβήνει αν όχι τρεμοσβήνει.  

Οι παράγοντες που επηρεάζουν την αριθμητική σύνθεση αυτής της  φωτογραφίας έτσι ώστε να υπάρχουν μόνο τέσσερα παιδιά, είναι πολλοί. Οι πιο περίπλοκοι μπορούν να συμπεριλάβουν την πληθυσμιακή εξέλιξη του χωριού και οι σχετικά πιο απλοί, την απουσία γηπέδου.

Πριν μερικές μέρες ένας  φίλος στα σχόλια κάποιου ποστ, ανέφερε για τα παιδιά του χωριού που είναι μακριά από την ομάδα. Ανταπάντησα πως όσο δεν υπάρχει γήπεδο, δεν είναι δυνατόν μαθητές σχολείου να ανεβοκατεβαίνουν στην Χώρα βραδιάτικα για προπόνηση.

Εγώ είμαι ο «νεότερος» στην οικογένεια του Ατρομήτου και αναρμόδιος να κάνω υποδείξεις. Ωστόσο από αγάπη και συμπάθεια, θα πρότεινα στους ανθρώπους που έχουν την ευθύνη της ομάδας, να σκεφτούν σοβαρότατα το μέλλον του Ατρομήτου. Έτσι όπως πάει το γηγενές στοιχείο χάνεται.

Σκεφτείτε και συσκεφτείτε ώστε σύντομα να βρεθούν λύσεις για να παραμείνει ο Ατρόμητος στο μεγαλύτερο κομμάτι του και στο μέλλον, η ομάδα του χωριού με τα Αι Γιωργουσάκια