Εικόνες από το Δάφνη - Ατρόμητος

Η πρώτη επαφή με το γήπεδο της Δάφνης ήταν τουλάχιστον αποκαρδιωτική. Από ότι πληροφορήθηκα, κάποιος φίλος της Δάφνης με το τρακτέρ του έσερνε κύλινδρο για να «πατήσει» το γήπεδο και να το συνεφέρει.  Φανταστείτε λοιπόν, αν αυτή είναι η εικόνα του αγωνιστικού χώρου μετά την φιλότιμη προσπάθεια αυτού του ανθρώπου, το πως ήταν πριν.

Άσχετα πάντως με την κατάσταση του αγωνιστικού χώρου, ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμένιζε ο άνθρωπος που τράβηξε αυτή τη γραμμή. Ήμαρτον δηλαδή τι είναι αυτό?

Από κει και μετά έχω δύο ερωτήματα.

1. Καταλαβαίνω πως το νησί πάσχει από αγωνιστικούς χώρους, πως τα οικονομικά είναι πλέον ανύπαρκτα, ότι κάποιοι δίνουν την ζωή τους για να διατηρούν ότι υπάρχει ακόμα όρθιο, ωστόσο είναι δυνατόν να δίνεται άδεια λειτουργίας σε τέτοιο γήπεδο? Κάνω αυτό το ερώτημα θυμίζοντας σε όσους βρέθηκαν στο αγώνα,  τις φάσεις με τον Νύκτα και τον Τομάζο (η φωτό είναι από τον τραυματισμό του Τομάζου) που μας πάγωσαν μέχρι τα παιδιά να σταθούν στα πόδια τους. Τι θα μπορούσε να συμβεί όταν χτύπησαν στο τσιμεντένιο στηθαίο, το οποίο απέχει μισό μέτρο από την γραμμή? Δεν θέλω να επεκταθώ στα υπόλοιπα του γηπέδου αλλά ας σκεφτούν οι ιθύνοντες ότι σε τέτοια γήπεδα, νέα παιδιά ρισκάρουν την υγεία τους και τη ζωή τους.

2. Η ομάδα της Δάφνης είναι μία πολύ καλή και τεχνική ομάδα. Για πιο λόγο εξακολουθεί να παίζει σε αυτό το χωράφι? Εκτιμά ότι δυσκολεύει τις άλλες ομάδες όταν η ίδια δεν μπορεί να αλλάξει πάνω από τρεις πάσες? Σε συνδυασμό με το προηγούμενο ερώτημα, την υγεία των δικών τους παικτών την σκέπτονται όσο πρέπει?

Το ζέσταμα των δύο ομάδων έγινε επιμελώς. 

Στις εξέδρες αρκετός κόσμος, με το ζουμ του φακού να καταγράφει και αρκετούς ενδιαφερόμενους από άλλες ομάδες (Μίκρα, Άτλας κ.λ.π.), κάτι απόλυτα λογικό αφού ήταν το μεγάλο ματς της αγωνιστικής.

Οι παίκτες, παρατάχθηκαν στο βούρκο του κέντρου, αλληλοχαιρετήθηκαν, χειροκροτήθηκαν θερμά από το κοινό  στις «εξέδρες» (ο Θεός να κάνει αυτό το πράγμα εξέδρα για ανθρώπους) και το ντέρμπι άρχισε.

Υπήρξαν όμορφες στιγμές από τους τεχνίτες παίκτες των ομάδων που έκαναν τα πάνδεινα για να παίξουν μπάλα.

Ωστόσο στον αγώνα υπήρξαν και οι άσχημες στιγμές. Διαμαρτυρίες από τους πάγκους που ξέφυγαν αρκετές φορές από το μέτρο, με συνέπεια να αποβληθεί ο κόουτς της Δάφνης για εξύβριση του βοηθού, διαμαρτυρίες και πολλές φωνές από την εξέδρα, η οποία αρκετές φορές παρεκτράπηκε, με συνέπεια ο διαιτητής να αναγκαστεί σωστά να διακόψει τον αγώνα δύο φορές (στο φύλλο αγώνα καταγγέλλονται οι οπαδοί και των δύο ομάδων για εξύβριση των διαιτητών, ρίψη μπουκαλιού) και μέσα σε αυτούς να αναφέρω και την αφεντιά μου που στο δεύτερο ημίχρονο "ξέφυγε", όταν ζήτησα επιτακτικά να μπει ο γιατρός (ήταν κάτω ο Βέκιος) χωρίς να έχει δώσει εντολή ο διαιτητής που είναι και ο μόνος υπεύθυνος για αυτό. Απολογούμαι προτάσσοντας σαν δικαιολογία την αδρεναλίνη που έρρεε άφθονη εκείνη την ώρα.

Στο πρώτο αλλά κυρίως στο δεύτερο ημίχρονο οι κάρτες έπεσαν σαν το χαλάζι. Διαμαρτυρήθηκε εντονότατα κατά την διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου η Δάφνη για τις τρεις κάρτες που δέχτηκε (ο Ατρόμητος δέχτηκε μία), με το σκηνικό να αντιστρέφεται όταν στην ομάδα του Ατρομήτου έπεσε στην επανάληψη «κίτρινος πυρετός». Οι περισσότερες κάρτες που μοίρασε ο διαιτητής ήταν δίκαιες ωστόσο όπως ανέφερα και στο ρεπορτάζ του αγώνα, θα έπρεπε από το πρώτο ημίχρονο η Δάφνη να παίζει με δέκα παίκτες. Σωστές οι δεύτερες κάρτες που οδήγησαν στην αποβολή των Παντελή και Σίμου αλλά άδικη η πρώτη του Παντελή. Σύνολο 15 κάρτες. 4 για την Δάφνη, 9 κίτρινες και 2 κόκκινες για τον Ατρόμητο.

Τα σφυρίγματα του διαιτητή στο πρώτο μέρος έδωσαν 9 φάουλ υπέρ της Δάφνης και 4 υπέρ του Ατρομήτου. Στην επανάληψη που η ομάδα μας για αρκετό χρόνο έπαιξε με αριθμητικό μειονέκτημα, οπότε αμύνθηκε τα φάουλ έγιναν 13 υπέρ της Δάφνης και 4 υπέρ του Ατρομήτου. Κατά την άποψή μου ο Ατρόμητος έπρεπε να πάρει άλλα τόσα (τρία στο Νύκτα και ένα στον Σίμο) στην επανάληψη και η Δάφνη άλλο ένα (καταφανέστατο) στο δεύτερο ημίχρονο.

Παραλίγο βέβαια να ξεχάσουμε ότι στο χωράφι του Δαφνώνα παίχτηκε και ποδόσφαιρο. Ο Ατρόμητος στο πρώτο ημίχρονο ήταν ουσιαστικός και ανώτερος ενώ στο δεύτερο λόγω των αποβολών, έπαιξε άμυνα με την Δάφνη όμως να έχει απλά μία ανούσια υπεροχή.

Το τέλος του αγώνα βρήκε παίκτες και οπαδούς να πανηγυρίζουν την δίκαιη νίκη επί της Δάφνης που συνοδεύτηκε από άριστη εμφάνιση, η οποία απλά επιβεβαίωσε τα λόγια του προπονητή τους πριν τον αγώνα, «όταν πιστέψετε στις δυνάμεις σας, κάνετε όσα λέμε στις προπονήσεις και παίξετε με ΚΑΡΔΙΑ, δεν σας φοβάμαι. Σε τέτοια ματς κρίνεται η αξία σας και η δουλειά σας. Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα. Βγείτε και κερδίστε το ματς».

Η αξία του αντιπάλου έδωσε κύρος στη νίκη σας. Συγχαρητήρια σε πάικτες και προπονητή διότι ήταν ΜΑΚΡΑΝ η καλύτερη εμφάνιση που κάνατε από τότε που σας παρακολουθώ.

Συνεχίστε στον ίδιο ρυθμό δουλεύοντας το ίδιο σκληρά.