Εικόνες και σχόλια από το Ατρόμητος – Αναγέννηση 1-1

Συννεφιασμένος ο καιρός πριν την έναρξη του αγώνα, με τις δύο ομάδες να κάνουν την κλασική προθέρμανση…

… τον κόουτς βυθισμένο σε σκέψεις να ετοιμάζει του κώνους του…

… και τον πρόεδρο να περπατά μόνος και κατηφής, βυθισμένος στις δικές του, με το Νιάκα να παρακολουθεί μάλλον αμήχανα…

Λίγο πριν την έναρξη του αγώνα είχαμε την μεγάλη τιμή που επεφύλασσε  ο Ατρόμητος στον «βοηθό-λογιστή-φωτογράφο» όπως λένε χαριτολογώντας οι φίλοι, για την οποία δεν είχε ιδέα.

Ήταν μία πραγματικά ευχάριστη και ιδιαίτερα συγκινητική έκπληξη, η οποία προφανώς και δεν θα είχε συμβεί ποτέ, αν δεν τον «έφερνε» στην ομάδα ο κόουτς Παπαθεοδώρου, τον οποίον και ευχαριστεί επίσης ιδιαιτέρως για όσα του «προκάλεσε».

Ο αγώνας ξεκίνησε με τον Ατρόμητο  στη σέντρα, την Αναγέννηση όμως να πάιρνει το προβάδισμα  σχεδόν αμέσως,  με αυτογκόλ του Ατρομήτου. Λιγοστές οι φάσεις στο πρώτο ημίχρονο, σε ένα πολύ αργό παιχνίδι που θύμιζε αγώνα «παλαιμάχων», όπως είπε σωστά ο κόουτς. Η Αναγέννηση μετά το γκολ πρόσεξε ιδιαίτερα την άμυνα, έχοντας πάντα πολύ κόσμο πίσω από τη μπάλα…

…ωστόσο υπήρξαν και κάποιες εντυπωσιακές μονομαχίες στο κέντρο…

Το ημίχρονο τέλειωσε 0-1, στα αποδυτήρια λέχθηκαν τα «σχετικά» και το δεύτερο άρχισε. Σε αυτό το σημείο όμως να κάνουμε ένα σχόλιο διότι μας αρέσει να λέμε και τα καλά και τα άσχημα. Στο βάθος της φωτογραφίας φαίνεται ο κόσμος που ήρθε στο γήπεδο. Και επειδή υπάρχει σε μας η δυνατότητα της μεγέθυνσης, μπορούμε να διακρίνουμε μεταξύ άλλων άνετα τους παρόντες. Το θέμα όμως είναι και οι απόντες γενικά. Ακούσαμε και μάθαμε διάφορα για δικαιολογημένους και αδικαιολόγητους. Ως «ξένοι» (ευτυχώς που είμαστε «ξένοι» και όχι Αγιωργούσοι δηλαδή για να τα πούμε κόσμια) έχουμε να πούμε:

α) το γεγονός ότι η ομάδα έπαψε να διεκδικεί τίτλο (δεν το δήλωσε εξάλλου ποτέ ότι διεκδικεί ούτε και ήταν στόχος, απλά προέκυψε στην πορεία), δεν σημαίνει ότι σταμάτησε να αγωνίζεται στο πρωτάθλημα.

β) ο Ατρόμητος έκανε φέτος ανέλπιστα μια πολύ καλή πορεία, δημιουργώντας μία σεβαστή από όλους εικόνα,  την οποία οφείλει να προασπίσει μέχρι τέλους.

γ)  ακούστηκε πάρα πολύ άσχημα στα αυτιά το γεγονός, ότι κάποιοι βαρέθηκαν να έρθουν στο γήπεδο να δουν την ομάδα τους και τους συμπαίκτες τους να αγωνίζονται. Μα είναι δυνατόν?

Παραπέμπω άπαντες στο Νίκο το Σέργη (φέρνω παράδειγμα μόνο τον γηραιότερο) να τον δουν και να τον ρωτήσουν για τα κουράγια του, την όρεξη του και την αγάπη του για την ομάδα.

Ήταν η εικόνα ίδια με αυτή των προ λίγων εβδομάδων, της μάζωξης στα αποδυτήρια? Στο φαί να συμμετέχουν όλοι αλλά και στη λάντζα επίσης όλοι, για να υπάρχει ομάδα και όχι καφενείο. Κριτική και γκρίνια να υπάρχει και να γίνεται αλλά ταυτόχρονα να υπάρχει και αυτοκριτική. Πάνω απ’ όλα και πρώτα η αυτοκριτική, για να έχεις κατόπιν δικαίωμα κριτικής και γκρίνιας.  Αυτά προς το παρών επί του θέματος.

Κάπου στο 60΄όπως είπαμε ο Ατρόμητος ισοφάρισε αλλά η Αναγέννηση είχε τις κλασικές φάσεις να πάρει το ματς

Το τέλος του αγώνα βρήκε τους γειτόνους δίκαια χαρούμενους, να πανηγυρίζουν την παραμονή στην κατηγορία, την οποία κέρδισαν με την εξαιρετική τους πορεία τον δεύτερο γύρο, όπου κέρδισαν διπλάσιους πόντους σε σχέση με τον πρώτο.