Ο ηλεκτρονικός αθλητικός τύπος στην Χίο

Δεν είναι εύκολη η προσέγγιση στο θέμα. Οι καιροί άλλαξαν καθώς η τεχνολογία έδωσε το δικαίωμα της άμεσης ενημέρωσης για το κάθε τι ανά στιγμή. Οι εποχές που την αποκλειστικότητα είχε μόνον ο έντυπος τύπος και το ραδιόφωνο πέρασε οριστικά και αμετάκλητα. Η τηλεόραση σαφώς και πήρε μερίδιο στην ενημέρωση, αλλά από τότε που εμφανίστηκε ο κυβερνοχώρος, τα πάντα άλλαξαν. Η δυνατότητα πληροφόρησης πέρασε σε εκατομμύρια χέρια ανεξέλεγκτα και εύκολα. Όπως και στην Χίο όπως είναι λογικό καθώς δεν θα μπορούσε να μείνει πίσω.

Κομμάτι της πληροφόρησης στη Χίο μοιράζεται και η αθλητική ενημέρωση με τα κάθε λογής  blog (όπως εμείς) ή ιστοσελίδες, των οποίων η διαχείριση είναι στα χέρια όποιου θελήσει. Κάποιες γνώσεις στους υπολογιστές, εξοπλισμός, χρόνο και χρήμα, μεράκι ή απώτερος στόχος οικονομικού οφέλους  και έτοιμο το «όπλο» στα χέρια του καθενός.

Όπως για παράδειγμα σε εμάς όπου μεταξύ άλλων μας απέδωσαν την δύναμη ότι μπορούμε να εμψυχώνουμε ομάδες και οπαδούς, να επηρεάζουμε αρνητικά ως  επί το πλείστον την κοινή γνώμη όταν ασκούμε κριτική και  όταν λέμε την γνώμη μας ή όταν επιτρέπουμε σχόλια να γινόμαστε αιτία να διώχνουν οι ομάδες  ακόμα και προπονητές ή να ανεβάζουμε και να ρίχνουμε κυβερνήσεις όπως ανέφερε το ράδιο ΑΛΗΘΕΙΑ στην αθλητική εκπομπή της Δευτέρας.

Κάποιοι ουσιαστικά μυθοποιούν από καιρό σε καιρό τα ηλεκτρονικά μέσα, στην προσπάθειά τους να αντλήσουν επιχειρήματα είτε θετικά είτε αρνητικά, για να δικαιολογήσουν ότι δεν μπορούν να διαχειριστούν ή δεν μπορούν να καταλάβουν ή δεν μπορούν να ελέγξουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. 

Από καιρό σε καιρό αθλητικός ηλεκτρονικός τύπος της Χίου βρίσκεται στο προσκήνιο ή στόχαστρο.  Ζητούμενο σχεδόν καθημερινό το τι ζητούν να διαβάζουν οι αναγνώστες, τι είναι πρόθυμοι να αναγράφουν οι διαχειριστές των μέσων, ποια τα κίνητρά τους, ποιες οι σχέσεις μεταξύ ομάδων, φιλάθλων, αναγνωστών και μέσων αλλά και ποιες οι σχέσεις των μέσων μεταξύ τους.  Εκείνο το οποίο πάντως έχει καταγραφεί είναι ότι υπάρχουν πολλές τάσεις αρκετές εκ των οποίων αντικρουόμενες μεταξύ τους. Αυτά τα ηλεκτρονικά μέσα ποιους εκφράζουν, ποιους υποστηρίζουν, με ποιο τρόπο και σε ως ποιο όριο?

Γεγονός είναι ότι οι αντοχές ποικίλουν όσον αφορά ομάδες, φορείς,  αναγνώστες και οπαδούς στη Χίο όπως και σε πολλά άλλα μέρη. Υπάρχουν οι ομάδες και οι φορείς τους, οι οποίες εκφράζονται από αυτά τα μέσα επίσημα και ανεπίσημα. Όταν συμφωνούν όλα καλά, όταν διαφωνούν…ε τότε έχουμε πρόβλημα.  Οι προηγούμενοι έχουν και την ιδιότητα να λειτουργούν ως απλοί  αναγνώστες φίλαθλοι-οπαδοί. Άλλος τότε ζητά απλά μία επιδερμική ενημέρωση χωρίς να θέλει να πονοκεφαλιάσει, άλλος ζητά επαίνους για την ομάδα του όταν νικά και ρίξιμο ευθυνών σε όλους τους άλλους όταν χάνει, άλλος  φορά παρωπίδες πιστεύοντας ότι έχει πάντα δίκιο ενώ άλλος κάνει και εξαιρέσεις, άλλος αντέχει στην κριτική ή δεν δίνει σημασία ενώ άλλος δεν την θέλει είτε υπάρχουν τα επιχειρήματα και πάει λέγοντας. Κατά γενική ομολογία η συντριπτική πλειοψηφία των αναγνωστών θέλει απλά την είδηση. Τώρα το τι είναι είδηση και τι όχι, είναι άλλο θέμα. Ο αναγνώστης- επισκέπτης έχει πλέον την διακριτική ευχέρεια στο πληκτρολόγιό του ή κινητό του, να βολτάρει (σερφάρει) σε ότι τον ενδιαφέρει και να διαβάσει. Σε ένα συμφωνούν άπαντες. Όσες περισσότερες πηγές τόσο το καλύτερο.

Ο κάθε αναγνώστης-επισκέπτης έχει ταυτόχρονα το αισθητικό κριτήριο να διαλέξει τι του αρέσει. Και εδώ αρκετοί συμφωνούν ότι του αρέσει η ποικιλία. Του αρέσει η ποικιλία διότι δεν υπάρχει ένα μέσο που να καλύπτει όλα του τα γούστα. Αλλού θέλει να πάει να διαβάσει το κουτσομπολιό, αλλού το ρεπορτάζ ενός αγώνα, αλλού ίσως μία άλλη σκέψη ή αντίδραση καθώς δεν υπάρχει κάτι που να τα καλύπτει όλα. Αυτή είναι η βασική αιτία και όλοι χωράνε παντού, έχοντας λόγο ύπαρξης και δημοσιότητας. Ωστόσο οι διαχειριστές των μέσων δεν θα πρέπει να ξεγελιούνται. Οι επισκέπτες ανάλογα το επίπεδό τους διαστρωματώνονται παντού και αλλοίμονο να τολμήσει να σκεφτεί κανείς ότι έχει το μονοπώλιο.

Θα μπορούσαμε να αναπτύξουμε και άλλο το θέμα αλλά ας περάσουμε στο επόμενο κομμάτι. Αυτό της σχέσης των μέσων μεταξύ τους. Η πρώτη και βασική αντιπαράθεση που υπάρχει είναι μεταξύ αυτών που λειτουργούν στον τομέα της ενημέρωσης κατ’ επάγγελμα δημοσιογραφικά και όλων των άλλων. Πρώτοι ισχυρισμοί ότι τα κάθε λογής blog και ιστοσελίδες τους τρώνε την δουλειά καθώς έπαψε η αποκλειστικότητα. Η ουσία είναι ότι το ειδησεογραφικό προνόμιο έπαψε να είναι στα χέρια μόνο των δημοσιογράφων αλλά πέρασε πλέον στα χέρια του καθενός που κρίνει κατά το δοκούν. Αυτό έχει πολλά αρνητικά αλλά και πολλά θετικά. Ο καθένας ανάλογα το τι πρεσβεύει θα δεχτεί τα αρνητικά ή τα θετικά. 

Για παράδειγμα στην εκπομπή της Δευτέρας στο ράδιο ΑΛΗΘΕΙΑ αναφέρθηκε το πως όποιος θέλει το «παίζει» πλέον δημοσιογράφος, άσχετα αν έχει τα τυπικά προσόντα ή όχι ενώ όπως χαρακτηριστικά αναφέρθηκε μπορεί να ανεβάσει ή να ρίξει κυβερνήσεις. Και είναι αλήθεια. Ωστόσο και εδώ αυτή είναι μία πλευρά του νομίσματος. Αλήθεια, στα επίσημα μέσα ενημέρωσης της Χίου πόσοι είναι οι δημοσιογράφοι με τη βούλα?

Για μας, είναι αρνητικό για παράδειγμα το ότι ο κάθε απαίδευτος, αγράμματος, αστοιχείωτος μπορεί να λειτουργεί ανεξέλεγκτα με ένα πληκτρολόγιο στο χέρι (παντού) και βάλτε και εμάς μέσα. Δεν έχουμε πρόβλημα. Αυτό σημαίνει ότι ο καθένας μπορεί να θάβει, να σκάβει λάκκους, να σπιλώνει υπολήψεις, να συκοφαντεί, να «κιτρινίζει» και γενικά να λειτουργεί επικίνδυνα. Από την άλλη βέβαια είναι και όσοι έχουν στα χέρια τους ηλεκτρονικά μέσα που δεν ξέρουν να διαχειριστούν ή που καβάλησαν το καλάμι ή που έχουν σαν μόνο στόχο το κέρδος και δεν κάνουν καλά την «δουλειά» τους διότι όσοι την κάνουν καλά κάνουν. Σε ελεύθερη αγορά είμαστε. Σίγουρα όμως υπάρχουν και αυτοί που έχουν συναίσθηση του τι έχουν στα χέρια τους και πως το λειτουργούν.

Δεν είναι και απαραίτητο να είναι κάποιος δημοσιογράφος κατ επάγγελμα για να κάνει σωστά την ασχολία του. Αν μάλιστα αναλογιστούμε πόσα και πόσα καταμαρτυρούν δικαίως στους δημοσιογράφους (πληρωμένοι, εξαρτώμενοι, κ.λ.π.), μάλλον καλά να πάθουν. Υπερεκτίμησαν την δύναμή τους και την έχασαν σαν τα μαλλιά του Σαμψών. Όλοι εμείς κάνουμε «ζημιά» αλλά και από την άλλη ο αναγνώστης έχει αμεσότητα στην είδηση, μπορεί να συγκρίνει και να αποφύγει λογοκρισία, στρέβλωση, απόκρυψη και όλα όσα έχει υποφέρει από μερίδα δημοσιογράφων που δηλώνουν ότι ασκούν «λειτούργημα». Αυτό όμως είναι ένα άλλο κομμάτι, αν και θα είχε ενδιαφέρον να δούμε κάποια στιγμή γιατί οι δημοσιογράφοι λειτουργούν ως Μασονική στοά, προσπαθώντας να αποκλείσουν από το επάγγελμα άλλους.

Έμεινε να δούμε το κομμάτι των σχέσεων μεταξύ των ηλεκτρονικών μέσων στη Χίο εκτός των επισήμων ΜΜΕ (ράδιο, τηλεόραση, εφημερίδες). Δεν νομίζουμε ότι είναι και το καλύτερο δυνατό. Σχεδόν καθημερινά (και σήμερα έγινε) κάποιοι απειλούν άλλους με μηνύσεις (η δικομανία στη Χίο είναι άθλημα), ανεβοκατεβαίνουν κείμενα υπό την πίεση τηλεφωνημάτων ή απειλής μηνύσεων και γενικά υπάρχει μία άρρωστη κατάσταση. Κάποιοι ενδεχομένως προσπαθούν να προσαρμόσουν τις συνθήκες στα μέτρα τους επιβάλλοντας την δύναμή τους ετσιθελικά στους άλλους, κάποιοι αντιδρούν με τον δικό τους τρόπο κινούμενοι σε άλλες κατευθύνσεις ενώ κάποιοι άλλοι προσπαθούν να μείνουν αμέτοχοι στην διαδικασία. 

Ο αλληλοσπαραγμός βέβαια έχει κίνητρα. Όσοι χειρίζονται ηλεκτρονικά μέσα αθλητικού περιεχομένου στη Χίο, τι κίνητρα έχουν (οικονομικά, μεράκι, ψώνιο, μούρλια, ανάγκη δημοσιότητας)? Κατά πόσον πιστεύουν όλοι αυτοί πως έχουν το αλάθητο και δεν επιδέχονται καμία κριτική από κανέναν?  Τι συμβαίνει όταν όλοι όσοι έχουν συμφέροντα λειτουργούν απέναντι στους άλλους σαν τα επίσημα ΜΜΕ? Υπάρχουν όρια και κόκκινες γραμμές? Όχι δεν υπάρχουν και τα χτυπήματα κάτω από το στομάχι θα είναι θανατηφόρα και όποιον πάρει ο χάρος. Μέσα από αυτήν την διαδικασία, σχεδόν καθημερινά μπλέκονται άνθρωποι, παράγοντες, ομάδες, ποδοσφαιριστές, επίσημοι φορείς, φίλαθλοι, οπαδοί, δημοσιογράφοι, εφημερίδες, ράδιο, τηλεόραση βιώνοντας μία κατάσταση παθογένειας, που σε άλλους προκαλεί γέλιο και καλαμπούρι, σε άλλους αποστροφή και αηδία μα και σε άλλους τροφή για προβληματισμό.

Αναζητείται μία ισορροπία ή μία αφομοίωση σε αυτό το σύστημα ώστε να χωρέσουν όλοι. Δύσκολο να βρεθεί. Το προσδοκώμενο είναι η σιωπή όσων ξεφεύγουν από την πεπατημένη. Όσο πιο γρήγορα σωπάσεις, το βουλώσεις και εξαφανιστείς τόσο το καλύτερο καθότι η πίτα θα μεγαλώσει, η «παραφωνίες» θα πάψουν, τα τυχών ελαττώματα που υπάρχουν θα μείνουν κρυφά, οι όποιες «ανομίες» θα αποσιωπηθούν και γενικά όσοι λιγότερο τόσο το καλύτερο. Αυτή είναι η ουσία και η κατάσταση και στο νησί της Χίου.  Όλα μα όλα αντικατοπτρίζουν την κοινωνία μας, κατ επέκταση και το ποδόσφαιρό μας, αλλά και όσους το διαχειρίζονται με την ιδιότητα που έχουν. Και βέβαια μην ξεχνάμε πως όλα αυτά γίνονται στο σκεπασμένο με κάλπικο περιτύλιγμα ποδόσφαιρο, που γράφει απέξω… «ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο Χίου 2013».