Με ψυχή και καρδιά πήρε το πρωτάθλημα ο Ατρόμητος

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΑΣ ΕΚΚΡΕΜΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΟ 2012, ΗΤΑΝ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ ΑΤΡΟΜΗΤΟ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΣΗΜΕΡΑ.

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗΣ ΕΚΡΙΝΕ ΚΑΙ ΜΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΕ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΕΓΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ ΑΤΡΟΜΗΤΟ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΑΙ ΘΕΩΡΗΣΑ ΩΣ ΧΡΕΟΣ ΜΟΥ.

ΟΠΩΣ ΒΙΩΣΑ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΤΥΠΩΣΑ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΠΟΥ ΜΟΥ ΔΟΘΗΚΕ.

ΔΟΘΕΙΣΗΣ ΤΗΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ ΕΛΠΙΖΩ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΝ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ, ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ. ΤΟ ΕΥΧΟΜΑΙ.

ΕΥΧΟΜΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΟΛΟΨΥΧΑ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ

Στα 12 περίπου χιλιόμετρα μακριά από τη πόλη της Χίου, ο ανηφορικός ασφαλτόδρομος οδηγεί στον Αι Γιώργη. Ένα χωρίο του οποίου οι κάτοικοι, οι «Κακοτσούρηδες» ή  «Καμινάρηδες» όπως τους αποκαλεί ο Γ.Ζολώτας, είναι αεικίνητοι, εργατικοί και έχουν να  καμαρώνουν  για την ποδοσφαιρική τους ομάδα. Τον Ατρόμητο Αγίου Γεωργίου Συκούση. Μία ομάδα που για τελευταία φορά είχε προσφέρει την χαρά του πρωταθλήματος στο χωριό πριν οκτώ χρόνια.

Η φετινή χρονιά που ημερολογιακά κλείνει σε λίγες ώρες, έμελε να γράψει ιστορία για τον Ατρόμητο, που ξεκίνησε με στόχους, προσδοκίες αλλά και προβλήματα το πρωτάθλημα 2011-12. Προπονητής θα συνέχιζε ο Στέφανος Παπαθεοδώρου, άνθρωπος εγωιστής, εργατικός, απαιτητικός, φιλόδοξος, φωνακλάς μα και εμψυχωτής. Διοίκηση και προπονητής, φρόντισαν το καλοκαίρι η ομάδα να στελεχωθεί όπου «πονούσε» και σε συνδυασμό με τα παιδιά του χωριού, να φτιάξουν ένα πολύ δυνατό σύνολο.

Υπήρχε η πεποίθηση πως φέτος ο Ατρόμητος μπορεί να τα καταφέρει καθώς η «μαγιά» υπήρχε από την προηγούμενη χρονιά. Ξανά όμως ήταν χωρίς γήπεδο, με τους περισσότερους παίκτες να γράφουν καθημερινά πολλά χιλιόμετρα για να προπονηθούν αργά το βράδυ στη Χώρα. Τραυματισμοί και πάσης φύσεως αναποδιές στο ξεκίνημα της προετοιμασίας αλλά και της σεζόν, προβλημάτισαν και οι τόνοι ως όφειλαν κρατήθηκαν χαμηλοί.

Το πρωτάθλημα ξεκίνησε στις 25 Σεπτεμβρίου και έως και την  ένατη αγωνιστική, η ομάδα είχε σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή της.  Χαρακτηριστικό το γεγονός πως ήταν  αδύνατον έστω και σε ένα αγώνα να κατεβεί με την ίδια ενδεκάδα. Ξεκίνησε το πρωτάθλημα με νίκη 4-1 επί του Πύργου, αλλά ήρθε το 0-0 με τις Καρυές. Ακολούθησαν δύο εύκολες νίκες με Αναγέννηση 4-1 και Α.Ε. Χίου 5-0, αλλά και η ήττα 1-3 από Δάφνη. Μετά η νίκη 3-0 με Βαρβασιακό όπως και η νίκη 1-0 μέσα στον Κανάρη που ανέδειξε τα πρώτα στοιχεία πως κάτι άλλαξε φέτος. Ακολούθησε όμως η ήττα 2-3 από τον Όμηρο στη Χώρα, σε ένα επεισοδιακό ματς για το οποίο γράφτηκαν και ειπώθηκαν πάρα πολλά.

Την ώρα που τα  κεφάλια των περισσοτέρων χαμήλωσαν καθώς ο Όμηρος είχε ήδη απομακρυνθεί, ανέλαβε ο κόουτς στα αποδυτήρια την ανύψωση του ηθικού.  Όλοι στην ομάδα γνώριζαν πως έχουν δυνατότητες, ικανότητες, ταλέντο, όρεξη και δίψα για διάκριση. Έπρεπε όμως να το πιστέψουν και να γίνει κτήμα τους διότι υπήρχε ακόμα ο χρόνος. Υπήρχε συνοχή, ομόνοια και αγάπη που έπρεπε να αναδειχθούν ακόμα περισσότερο, όπως και έγινε. Η όποια «γκρίνια» έβγαινε την ώρα των αγώνων, ήταν λόγω του περίσσιου πάθους που ξεχείλιζε καθώς όλοι ήθελαν να προσφέρουν το μέγιστο που μπορούσαν.

Ταυτόχρονα παρακολουθούσαμε και καταγράφαμε τους αγώνες  των αντιπάλων μας όπου διακρίναμε πως δεν θα άντεχαν. Η ομάδα στις προπονήσεις μοχθούσε, ο προπονητής ντόπαρε, καθοδηγούσε, παρακινούσε, φώναζε, αγρίευε αλλά και η διοίκηση ήταν πάντα δίπλα. Οι οπαδοί πάντα δίπλα επίσης, να παροτρύνουν και να φωνάζουν συνεχώς. Ακολούθησαν τέσσερις νίκες, μα και η ισοπαλία 0-0 στο πρώτο ματς του δεύτερου γύρου με τον Πύργο που προβλημάτισε αλλά και πείσμωσε. Ακολούθησε στο Φαφάλιο ο καθοριστικός όπως εξελίχθηκε αγώνας με τις Καρυέ,ς όπου ο Ατρόμητος νίκησε στο 91΄ 1-0 με γκολ του Νίκου Σέργη. Δείγμα ότι η ομάδα πλέον είχε αλλάξει οριστικά νοοτροπία κυνηγώντας μέχρι τέλους τη νίκη.

Έφταναν όμως ξανά τα ντέρμπι, αυτά που ουσιαστικά θα έκριναν το πρωτάθλημα, με τον Ατρόμητο να μην έχει πλέον το παραμικρό περιθώριο λάθους. Πριν το καθοριστικό αυτό ξεκίνημα,  ο Ατρόμητος μαζεύτηκε σύσσωμος ένα βράδυ, έκατσε στο ίδιο τραπέζι και πίστεψε για πρώτη φορά τόσο δυνατά πως μπορεί να τα καταφέρει, κάνοντας μόνο νίκες μέχρι το τέλος. Πίστεψε επιτέλους στις μεγάλες δυνατότητές του, σε αυτές που ο κόουτς προσπαθούσε καθημερινά να αναδείξει. Στις προπονήσεις η συμμετοχή ήταν τεράστια, υπήρχε κέφι και ενθουσιασμός.  Στα αποδυτήρια που ήταν ανέκαθεν «εκκλησία», ακουγόταν τυφλά μόνο μία φωνή (ενίοτε δυνατότερα) και η ομάδα ξεκίνησε ασυγκράτητη και «Ατρόμητη» για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. 

Οι πάντες έβγαζαν τον καλύτερο εαυτό τους, ότι είχαν μέσα τους.  Πήρε και τα τρία συνεχόμενα ντέρμπι (είχε μεσολαβήσει η αναβολή με τον Βαρβασιακό) με εμφανίσεις που έβγαλαν αυτό που τους ζητούσε πάντα ο προπονητής. Ψυχή και καρδιά, στοιχεία απαραίτητα για να κατακτήσεις το πρωτάθλημα. Γυρίζει το ματς με τη Δάφνη και νικά 2-1 με το γκολ του Κώστα Νύκτα, με το ίδιο σκορ νικά το Κανάρη με τον Παντελή Σούκα σκόρερ του νικητήριου τέρματος στο 1-1, ενώ μέσα στον Όμηρο ο αρχηγός Σίμος Σούκας σκοράρει το 1-0 και δείχνει στο βάθος το κύπελλο.

 

Ήρθαν τα χαμόγελα, η σιγουριά και η πεποίθηση στα  παιδιά που αγωνίζονταν πως το ποτάμι δε γυρίζει πλέον πίσω. Κανείς δεν μπορούσε να τους κοντράρει και να τους κοιτάξει στα μάτια. Κανείς. Μετά τα ντέρμπι ολοκλήρωσε το πρωτάθλημα με πέντε εύκολες νίκες, δίχως να δεχθεί γκολ, όπου σεβάστηκε απόλυτα τους αντιπάλους του, τα προβλήματά τους και την απουσία κινήτρου τους.  Έντεκα νίκες και μία ισοπαλία στο δεύτερο γύρο. Δεκαπέντε νίκες και μία ισοπαλία τα επιτεύγματά του Ατρομήτου από την 10^η αγωνιστική και μετά.

Στις 21 Απριλίου στο Πύργο κόντρα στην Ελάτα, το σφύριγμα του διαιτητή ανέδειξε τον Ατρόμητο ξανά άξιο πρωταθλητή. Το ίδιο βράδυ στον Αι Γιώργη, το χωριό γλέντησε, ξεσπάθωσε και χάρηκε που σήκωσε ξανά την «κούπα». Όμως οι αγωνιστικές υποχρεώσεις δεν είχαν τελειώσει. Έπρεπε να συμμετάσχει στα μπαράζ κόντρα σε Πανελευσινιακό, Πέλοπα Κιάτου και Πανσαμιακό που θα έκριναν την άνοδο στην Δ’ Εθνική. Ξεκίνησε άψογα στη Σάμο με νίκη 4-2, απέδωσε ποδόσφαιρο υψηλού επιπέδου  κόντρα στον Πανελευσινιακό στη Χίο και 2-2, αλλά ταυτόχρονα ήρθε η κούραση και οι τραυματισμοί από τους συνεχόμενους αγώνες. Στάθηκε όμως αξιοπρεπέστατα μέχρι το τέλος, αποκομίζοντας εμπειρίες που θα του χρειαστούν.  Απόλαυσε και χάρηκε την διαδικασία των αγώνων μπαράζ, καθώς δεν υπήρχε άγχος αλλά κέφι και χαρά παρά την κούραση.

Εν κατακλείδι ο Ατρόμητος κατέκτησε το πρωτάθλημα διότι είχε  σχεδόν όλα όσα απαιτούνται σε μία ομάδα. Υψηλούς στόχους, άριστο δυναμικό παντού, άξια διοίκηση, οργάνωση, ομόνοια και αγάπη. Δεν τα είχε όμως όλα. Του έλειπε το δικό του γήπεδο γεγονός που έδωσε μεγαλύτερη αξία στο πρωτάθλημα που κατέκτησε. Συγχαρητήρια σε όλους όσους συνέβαλαν για αυτή του την επιτυχία.

Καλή χρονιά σε όλους σας.

Γεώργιος Ραπτάκης