Γήπεδο Ατρομήτου..."μας πήρε το ποτάμι, μας πήρε ο ποταμός"

Την Κυριακή που μας πέρασε είπα να ανέβω λίγο νωρίτερα στο χωριό, για να παω μία βόλτα μαζί με τον κόουτς Παπαθεοδώρου, στο γήπεδο της ομάδας, όσο ακόμα υπήρχε φως για να δούμε την κατάσταση του.
Τελευταία φορά που το είχα επισκευτεί ήταν την επομένη της πρώτης πλημμύρας, όπου γενικά η προσέγγιση από κοντά ήταν αδύνατη λόγω  της βροχής και της χαμηλής ορατότητας (ομίχλη).

Από τότε μεσολάβησε άλλο ένα πλημμυρικό φαινόμενο που αποτέλειωσε ότι είχε μείνει όρθιο ή για να ακριβολογώ "ξαπλωτό" , την πρώτη φορά.

Το αν έπρεπε το γήπεδο να μεταβληθεί στην κατάσταση που θα δείτε παρακάτω και αν έγιναν όλα όσα έπρεπε για να μην φτάσουμε σε αυτό το σημείο, δεν θέλω να το σχολιάσω καθώς δεν είναι η δουλειά μου. Ωστόσο ο κοινός νους λέει πως  οι καιροί είτε έτσι είτε αλλιώς γενικά "άλλαξαν".

Στην πρώτη σου προσέγγιση προς το γήπεδο, κοιτάς ασυναίσθητα δεξιά και αριστερά μήπως έρθει κανένα ποτάμι να σε πνίξει καθώς η αλλαγή τοπίου είναι εντυπωσιακή. Σε πιάνει τουλάχιστον η ψυχή σου με το όλο θέαμα.

 Ακολούθως περνάς το "γεφυράκι των αναστεναγμών"  (το υποτιθέμενο δηλαδή καθώς είναι υπό κατάρευση με την επόμενη βροχή) και μπαίνεις στο γήπεδο. Αναρωτιέσαι βέβαια τι πέρασε από μέσα κοιτώντας και πάλι δεξια και αριστερά. "Σκόνη, πέτρες, λάσπη" τραγούδαγε πριν χρόνια ο Πουλικάκος.

Στην συνέχεια είπα να πάω μέχρι τις εξέδρες για να δω πως επέδρασε η μανία της φύσης. Όσον αφορά τις εξέδρες κατά την προσωπική μου άποψη είναι ότι χειρότερο έχω δει. Καταρχήν ότι φάση γίνεται δεξιά κοντά στην γραμμή και μέχρι το κόρνερ δεν την βλέπει κανένας. Ότι γίνεται ακριβώς μπροστά πάλι δεν φαίνεται και ότι γίνεται στην ευθεία την βλέπεις "ριγέ", διότι υπάρχει ένα κάγκελο του φόβου μαζί με τις κολώνες των προβολέων που μειώνουν αισθητά την ορατότητα. Με λίγα λόγια η  θέα των θεατών τουλάχιστον μέχρι τα πλαστικά καθίσματα είναι από μειωμένη έως ανύπαρκτη. Πρέπει να δοθεί λύση και σε αυτό.

Ας δούμε όμως την θέα από τις εξέδρες με τρια χαρακτηριστικά πλάνα.

Εκείνο επίσης που δεν κατάλαβα, παρατηρώντας τους πάγκους των ομάδων, είναι η χωρητικότητά τους και το μέγεθός τους. Γιατί είναι τόσο μικροί και στενοί? Δεν υπήρχε χώρος? Είναι δυνατόν την ώρα του αγώνα να χωρέσουν εκεί μέσα επτά ποδοσφαιριστές, ο προπονητής και οι  παράγοντες? Κι όταν βρέχει? Μήπως είναι ευκαιρία να διορθωθεί και αυτό το σοβαρότατο λάθος?

Με θλίψη φύγαμε από το χώρο του "τέως γηπέδου" και νυν "μάντρας οικοδομικών υλικών και άλλων φερτών  υλών", για να πάμε στην κοπής  της πίτας όπου περιμέναμε να ακούσουμε τις δηλώσεις του  Δημάρχου κυρίου Λαμπρινούδη για το θέμα της ανακατασκευής, ύστερα από την σχετική ερώτηση του προέδρου της ομάδας κυρίου Μυλωνά.

Μεταξύ άλλων ο κύριος Δήμαρχος είπε, " με τα χρήματα που έχουν ήδη διατεθεί (αν άκουσα καλά 100 χιλιάδες ευρώ), θα συνεχίσουν οι εργασίες  που γίνονται αυτή την στιγμή στο γήπεδο και όπου φτάσουμε. Όταν  τελειώσουν τα χρήματα και ανάλογα με την πρόοδο των εργασιών, θα δούμε τι θα γίνει  στη συνέχεια καθώς ζούμε σε χαλεπούς καιρούς περί των οικονομικών".

Οι εργασίες που γίνονται τώρα στο γήπεδο είναι αυτές. 

Ένα τσιμεντένιο τοιχείο το οποίο νομίζω θα έπρεπε να είχε κατασκευαστεί πολύ πριν γίνει η οποιαδήποτε άλλη εργασία. Το γεγονός ότι ουδείς θυμάται τέτοια βροχή και τέτοια εξέλιξη με το ξεροπόταμο στην περιοχή, δεν αποτελεί κατά την άποψη μου άλλοθι για κανέναν. Δεν ζουμε στο 1800 αλλά στο σήμερα. Οι μελέτες για το οποιοδήποτε έργο υποτίθεται λαμβάνουν υπόψην όλες τις παραμέτρους για αυτό και λέγονται "μελέτες".

Η αναφορά μου για το θέμα τελειώνει εδώ. Όσον αφορά την πρόβλεψη μου για το μέλλον του γηπέδου, θα την χαρακτήριζα έτσι όπως είναι ο καιρός αυτή τη στιγμή......μουντός και νεφελώδης.