Ο Ι. Σιδεριδάκης και ο Πάπας της Ρώμης

Στο τελευταίο μου αφιέρωμα για το Χιώτικο ποδόσφαιρο, ανέφερα πως θα κλείσω για φέτος το καλοκαίρι, με ενδεχομένως άλλο ένα «ειδικό».  Πράγματι βρέθηκαν στοιχεία και μαρτυρίες, για μία ιστορία από τα  Έργα και Ημέραι του Ι. Σιδεριδάκη που άνετα θα μπορούσε να γίνει βιβλίο.

Σκαλίζοντας το παρελθόν, είναι τρομερά εύκολο να αντιληφθεί κανείς πως κάτω από κάθε πέτρα που έγραφε την λέξη «ποδόσφαιρο» στη Χίο την δεκαετία του 60, βρισκόταν πάντα ο Σιδεριδάκης.  Πανταχού παρών που λένε. Καταρχήν εκτός του ρόλου του ως ανταποκριτή, είναι επίσης ολοφάνερο πως ήταν «χωμένος» (με την καλή έννοια) πίσω από όλες τις εκδηλώσεις των ομάδων της εποχής, τουλάχιστον όσες αγωνίστηκαν στην Β Εθνική. Ήδη από εκείνη την δεκαετία υπάρχει δημοσίευμα που τον αποκαλεί ΜΥΣΤΗ ΤΩΝ ΤΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ. Ορίστε η απόδειξη του «ΜΥΣΤΗ» που βρέθηκε σε δημοσίευμα στις 27 Ιουλίου 1962. 

Δεν είμαι εγώ αυτός που θα κρίνει την προσφορά του στο Χιώτικο ποδόσφαιρο, ωστόσο ως ανταποκριτής της Αθλητικής Ηχούς, μας έδωσε την δυνατότητα σήμερα να μπορούμε να βρούμε πολλές πληροφορίες από εκείνη την εποχή. Πρωταγωνιστής όπως λένε παλιότεροι και ο ίδιος, σε ατέλειωτες και απίστευτες ιστορίες, οι περισσότερες εκ των οποίων δεν είναι πλέον γνωστές.  Αν και ο Σιδεριδάκης διαθέτει άριστη μνήμη, κάνει μέχρι ενός σημείου επιλεκτική χρίση του μνημονικού του. Βάζει ένα φίλτρο σε όσα λέει διότι κάποια πράγματα ενδεχομένως δεν είναι για δημοσιότητα, κάτι που ακούγεται ως λογικό και θεμιτό.

Ίσως θυμάστε το αφιέρωμα που είχα κάνει για τον ΑΡΗ ΚΑΜΠΟΥ. Εκεί είχα αναφέρει μερικές ιστορίες αλλά είχα βάλει και ένα απόσπασμα από ένα αγώνα  στη Χίο κόντρα στον ΑΤΡΟΜΗΤΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ. Ήταν αγώνας στα πλαίσια της 14^ης αγωνιστικής για το πρωτάθλημα της Β Εθνικής της περιόδου 1964-65, με τον Άρη Κάμπου να ονομαζόταν πλέον Α.Ε.ΧΙΟΥ.

Σκαλίζοντας διεξοδικά για πληροφορίες να αναφέρω πως τα επεισόδια και με διαιτητές εκείνη την εποχή, όπως και τώρα, ήταν πάρα πολλά σε όλα τα γήπεδα της Ελλάδας  αλλά ενίοτε και της Χίου (π.χ. ένας αγώνας πάλι με την Α.Ε. Χίου κόντρα στον ΠΑΝΝΑΥΠΛΙΑΚΟ το Γενάρη του 65). Ωστόσο παρόμοια δραπέτευσης διαιτητού δεν υπήρξε ποτέ άλλοτε μάλλον παγκοσμίως.  Το θέμα είναι ότι μετά το δημοσίευμα του Σιδεριδάκη, έγινε ντόρος καθώς το θέμα πήρε έκταση στην εφημερίδα. Προτού όμως αναφέρουμε τι πραγματικά έγινε με τον διαιτητή, ας δούμε τον αντίκτυπο εκείνου του αγώνα στην Χιακή κοινωνία, όπου είχαμε παραιτήσεις και κλείσιμο καταστημάτων.   

Ο αγώνας λοιπόν κακήν κακώς τέλειωσε, με τον κόσμο εξαγριωμένο να θέλει να μαυρίσει στο ξύλο τον διαιτητή Φατούρο. Ο συγκεκριμένος Αθηναίος διαιτητής Α Εθνικής είναι εύκολο να αντιληφθούμε, ότι εκτελούσε διατεταγμένη υπηρεσία. Και επειδή δεν μου αρέσει να είμαι υπερβολικός, σκαλίζοντας παρατήρησα πως στις περισσότερες περιπτώσεις που πήγαινε σε απομακρυσμένα νησιά για να διαιτητεύσει αγώνες, έσφαζε χωρίς αιδώ τις τοπικές ομάδες.  Ορίστε ένα παράδειγμα από άλλο αγώνα στον ίδιο όμιλο της Β΄Εθνικής την ίδια χρονιά. Χαμός.

Ο κόσμος λοιπόν εξαγριωμένος μπήκε στο γήπεδο να λυντσάρει τον διαιτητή. Όμως, ω του θαύματος εμφανίζεται ο πανταχού παρών Σιδεριδάκης και δίνει την λύση. Τον έκρυψε πρόχειρα από το εξαγριωμένο πλήθος και μετά βρήκε και τον έντυσε  με ρούχα Καθολικού ιερέα (δηλαδή του φόρεσε ένα  καπέλο και το σακάκι) από ένα καθολικό παπά που βρήκε τυχαία!!! Στη συνέχεια τον πήγαν συνοδεία δύο χωροφύλακες και τον επιβίβασαν στο καράβι ΑΓΓΕΛΙΚΑ χωρίς να γίνει αντιληπτός. Όπως αναγράφει ο Σιδεριδάκης  στο ρεπορτάζ του, το οποίο όπως θα δείτε παρακάτω αμφισβητήθηκε έντονα από την αντίπαλη πλευρά, το πλοίο καθυστέρησε διότι ο κόσμος μπούκαρε στο βαπόρι ψάχνοντας τον διαιτητή να το σακατέψει στο ξύλο. Σύμφωνα με μαρτυρίες το πλοίο έφυγε τελικά την αυγή καθώς ο εξαγριωμένος κόσμος έψαχνε τον Φατούρο όλη νύχτα εμποδίζοντας τον απόπλου.

Ο Ταβλάς που βλέπετε στην σύνθεση της Χίου την δεκαετία του 40 ήταν τερματοφύλακας της Α.Ε.Κ. τον οποίον με κάποιο τρόπο (θα μάθουμε), είχε φέρει ο Σιδεριδάκης στη Χίο. Το όνομά του για παράδειγμα αναφέρεται στο τελικό Κυπέλλου Ελλάδας Α.Ε.Κ. - Παναθηναϊκός την περίοδο 1948-49.

Στις 19 Γενάρη του 1965 βγαίνει δημοσίευμα το οποίο προσπαθεί να αντιστρέψει τα γεγονότα λέγοντας υποτίθεται την αλήθεια. Κλασικό κουκούλωμα όπου κάνουμε το άσπρο μαύρο. 

Στις 21 Γενάρη νέο δημοσίευμα στην στήλη όπου υπάρχουν τα νέα του Ατρομήτου Πειραιώς, διαβάζουμε την δική τους θέση. Αντίστοιχα αντίθετη της πραγματικότητας.

Κάποια στιγμή που το πλοίο έφυγε και τέλειωσε το πανηγύρι, άρχισαν τα προβλήματα του Σιδεριδάκη με την Παπική Εκκλησία. Το θέμα για πρωτάκουστο μασκαραλίκι του διαιτητή, απασχόλησε και την Καθολική Εκκλησία στη Ρώμη, διότι κάποιος κάρφωσε. Ο Πάπας της Ρώμης τότε  ζήτησε από τις Ελληνικές αρχές να απολογηθεί  ο Σιδεριδάκης, με την κατηγορία της συκοφαντικής δυσφήμησης διότι έτσι όπως χρησιμοποίησε τα σύμβολά της, ξεφτίλισε την Παπικήν  Εκκλησία. Όπως καταλαβαίνετε τα αυτιά του Σιδεριδάκη δεν ίδρωσαν ούτε κατ’ ελάχιστον. Ναι μεν οι διαδικασίες ξεκίνησαν αλλά η υπόθεση ξεχάστηκε χωρίς συνέπειες.

Πάντως παρά το γεγονός ότι είχαν περάσει αρκετές μέρες από την τέλεση του αγώνα, υπήρξαν δημοσιεύματα που παρέπεμπαν ακόμα σε αυτόν. Αιτία αυτή την φορά ένα σακάκι που όπως λέει το δημοσίευμα κάποιος ποδοσφαιριστής του Ατρομήτου είχε ξεχάσει στη Χίο και το βρήκε ο πανταχού παρών Σιδεριδάκης. Ο ποδοσφαιριστής αυτός λεγόταν Καλογήρου, ο Σιδεριδάκης πήγε στο Πειραιά, του τηλεφώνησε και του το παρέδωσε. Το πρόσθετο στοιχείο ήταν ότι το συγκεκριμένο σακάκι περιείχε πολλά χρήματα. Η συνάντηση έγινε στο ξενοδοχείο ΠΑΡΘΕΝΩΝ, Χιώτικων συμφερόντων καθώς ήταν ιδιοκτησία των Πολίτη και Πετρανάκη, στο οποίο κατέλυαν οι Χιώτικες ομάδες που κατέβαιναν για αγώνες σε Αθήνα και Πειραιά. Παραθέτω το σχετικό δημοσίευμα μαζί με μία παλαιά φωτογραφία του ξενοδοχείου που και αυτό ανήκει στην ιστορία του Χιώτικου ποδοσφαίρου χωρίς να έχει αναφερθεί ως τώρα.

Υ.Γ. Πριν από λίγο μάθαμε ότι ο αειθαλής Ι. Σιδεριδάκης εξελέγει αντιπρόεδρος του ποδοσφαιρικού σωματείου ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ στη Θεσσαλονίκη.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΓΙΩΡΓΟΣ ΡΑΠΤΑΚΗΣ